ศูนย์พักพิงที่ปลอดภัย อาจเป็นโรงเรียน ศาลาวัด หรือเต็นท์ชั่วคราว ทั้งนี้ควรแบ่งให้เป็นสัดส่วนดังนี้

1. การจัดการมูลฝอย

1.1 มูลฝอยอินทรีย์ ต้องมีการรวบรวมใส่ถุงขยะ มัดปากถุงให้แน่น ป้องกันสัตว์ และแมลงพาหะนำโรค และป้องกันกลิ่นเหม็นรบกวน เพื่อรอส่งกำจัด ซึ่งท้องถิ่นควรเก็บขนไปกำจัดทุกวัน

1.2 มูลฝอยอื่น ๆ ต้องจัดให้มีระบบการคัดแยกมูลฝอยตามประเภทก่อนส่งกำจัด เพื่อสะดวกต่อการนำไปกำจัด

2. บริเวณห้องส้วม

จัดให้มีห้องส้วม แยกชาย – หญิง อย่างน้อย 1 ห้อง/50 คน ในระยะแรก และเร่งเพิ่มจำนวนส้วมเป็น 1 ห้อง/25 คน โดยเร็ว มีระบบเก็บกักสิ่งปฏิกูลที่ถูกหลักสุขาภิบาล และส้วมตั้งอยู่ห่างจากแหล่งน้ำสาธารณะอย่างน้อย 10 เมตร หรือแหล่งน้ำตื้นที่ประชาชนใช้อุปโภคบริโภค อย่างน้อย 30 เมตร

3. บริเวณห้องอาบน้ำ

ควรอยู่ใกล้จุดจ่ายน้ำ ที่มีการระบายน้ำที่ดี ไม่ท่วมขัง แยกชาย – หญิง โดยบริเวณที่อาบน้ำมีผนังกั้นมิดชิด มีภาชนะบรรจุน้ำสำหรับอาบขนาดที่เพียงพอต่อการใช้งานของจำนวนคนที่ใช้งานในอัตรา 1 คน ต่อน้ำ 40 ลิตร

4. บริเวณที่รับประทานอาหาร

ควรอยู่ใกล้ ๆ กับที่ปรุงอาหาร เพื่อความสะดวกในการรับประทานอาหาร และป้องกันกลิ่น แมลง และสัตว์พาหะนำโรคมารบกวน

5. บริเวณปรุงอาหารหรือครัว

ควรแยกให้ห่างจากที่นอนหรือที่พักผ่อน ป้องกันกลิ่น แมลง และสัตว์พาหะนำโรค ควรมีการระบายอากาศที่ดี มีโต๊ะหรือชั้นสำหรับเตรียมอาหาร ห้ามวางกับพื้นโดยเด็ดขาด

6. บริเวณที่นอนหรือพักผ่อน

พื้นเรียบสม่ำเสมอ การระบายอากาศดี มีแสงสว่างพอที่จะอ่านหนังสือได้สบายตา เวลากลางคืนควรกางมุ้ง ป้องกันยุง หากเป็นเต็นท์ ควรปรับพื้นให้เรียบ ปูด้วยผ้ายางหรือพลาสติก ต้องกำจัดมดและแมลงต่าง ๆ โดยโรยปูนขาวรอบบริเวณ เพื่อป้องกันสัตว์และแมลงมีพิษ (อัตราส่วนของพื้นที่ต่อบุคคล คือ 2 ตารางเมตร/คน)

สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ https://env.anamai.moph.go.th